Μια γυναίκα απευθύνθηκε στην κοινότητα του Reddit ζητώντας στήριξη, καθώς πήρε την απόφαση να μην παραχωρήσει στην μητέρα της μια μικρή κληρονομιά που έλαβε από τους παππούδες της, προκαλώντας συζήτηση για τα όρια, την οικογένεια και την οικονομική ευθύνη.
Η γυναίκα εξηγεί ότι ο παππούς και η γιαγιά της, οι οποίοι την υιοθέτησαν και την ανέθρεψαν, πέθαναν μέσα σε έναν χρόνο, αφήνοντας σε εκείνη και τα αδέλφια της επιταγές των 600 δολαρίων από την περιουσία τους.
«Δεν είναι κάτι που αλλάζει τη ζωή μου, αλλά είναι βοηθητικό, ειδικά στις σημερινές δύσκολες οικονομικές συγκυρίες», γράφει στην ανάρτησή της. Ωστόσο, η μητέρα της όταν το έμαθε επικοινώνησε μαζί της και της ζήτησε κάτι που την έφερε σε δίλημμα: «Η μαμά μου μου έστειλε μήνυμα και με ρώτησε αν μπορεί να πάρει τα χρήματα (όχι ως δάνειο) για να πληρώσει τη δόση του στεγαστικού δανείου για το σπίτι των παππούδων», αναφέρει.
Το ίδιο το σπίτι δεν έχει συναισθηματική αξία για εκείνη και τα αδέλφια της, όπως λέει: «Δεν είναι το σπίτι στο οποίο μεγαλώσαμε, καθώς οι παππούδες μου το αγόρασαν μόλις πριν από δύο χρόνια, οπότε δεν υπάρχουν παιδικές αναμνήσεις μέσα σε αυτούς τους τοίχους».
«Η μητέρα μου είναι πολύ σπάταλη, γι’ αυτό δεν έχει λεφτά»
«Η μαμά μου δεν είχε δει ποτέ το σπίτι από κοντά μέχρι την κηδεία της γιαγιάς μου», αναφέρει, τονίζοντας την έλλειψη προσωπικής σύνδεσης που έχει η μητέρα της με το ακίνητο. Παρά την καλά αμειβόμενη και σταθερή εργασία της μητέρας της, η γυναίκα περιγράφει ένα μοτίβο οικονομικής αστάθειας που προκύπτει από τις επιλογές της και τον τρόπο ζωής της.
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε η προσωπική τράπεζά της»
Ωστόσο, η γυναίκα βάζει όρια, εξηγώντας: «Ενώ εγώ και ο σύζυγός μου ζούμε άνετα, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε η προσωπική τράπεζά της.»
Η σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία να βοηθήσει και στην ανάγκη να προστατεύσει τους πόρους της δικής της οικογένειας έγινε ξεκάθαρη ύστερα από ένα πρόσφατο περιστατικό.
«Μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο, μου τηλεφώνησε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να ζητήσει δάνειο, ώστε να την βοηθήσει προκειμένου ο νέος της σύζυγος να παρευρεθεί σε μια δίκη που ισχυρίστηκαν πως ήταν ‘απρόοπτη’», περιγράφει. «Ενώ τα παιδιά μου παρακολουθούσαν τα πυροτεχνήματα, εγώ προσπαθούσα να τη βοηθήσω και να κλείσω την πτήση.»
Η γυναίκα υποστηρίζει πως «δεν της επέστρεψε τα δανεικά, αν και γνωρίζοντάς την, ειλικρινά δεν το περίμενα και ποτέ να γίνει.» Ως δασκάλα που πρόσφατα πήγε σε ένα σχολείο με λιγότερα μέσα, η γυναίκα θεωρεί ότι η κληρονομιά είναι μια ευκαιρία να βοηθήσει τόσο τους μαθητές της όσο και τα δικά της παιδιά.
«Θα ήθελα πολύ να χρησιμοποιήσω τα χρήματα για να αγοράσω σειρές βιβλίων και ζωντανά φυτά για την τάξη ή/και να κάνω κάτι πολύ διασκεδαστικό με τα παιδιά μου αυτό το καλοκαίρι», αποκαλύπτει. Οι πρακτικές της ανησυχίες εκτείνονται και στην τύχη του σπιτιού που η μητέρα της θέλει να αγοράσει.
«Αν την δανείσω, φοβάμαι ότι θα χάσω τα χρήματα και η τράπεζα θα πάρει το σπίτι»
«Δεν είμαι επίσης σίγουρη πώς σκοπεύει να συνεχίσει να πληρώνει το στεγαστικό δάνειο του σπιτιού μέχρι να μετακομίσει, και φοβάμαι ότι θα χάσω τα χρήματα και τελικά η τράπεζα θα πάρει το σπίτι», εκμυστηρεύεται. Με αυτές τις ανησυχίες στο μυαλό της, απευθύνθηκε στο Reddit για συμβουλές.
Ένας χρήστης απαντά καθησυχαστικά, γράφοντας: «Δεν χρειάζεται καν να έχεις κάποιον από αυτούς τους λόγους. Τα χρήματα σου τα άφησαν οι παππούδες σου.»
Συνεχίζει λέγοντας: «Δεν οφείλεις στη μητέρα σου (είναι πραγματικά μητέρα; Ήταν παρούσα σε όλη την παιδική σου ηλικία; Πλήρωνε διατροφή;) ούτε ένα σεντ από αυτά τα χρήματα.»
«Είμαι σε δίλημμα»
Η γυναίκα διευκρινίζει την οικογενειακή της ιστορία και την πολυπλοκότητα της σχέσης της με τη μητέρα της. «Όχι, μας υιοθέτησαν οι παππούδες αφού εκείνη παραιτήθηκε από τα γονικά της δικαιώματα», εξηγεί. «Υποτίθεται ότι θα μας υιοθετούσε ξανά, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.»
Σκέφτεται για τη σχέση τους και λέει: «Δεν έχουμε μια τυπική σχέση μητέρας-κόρης. Είναι ευγενική, αλλά δύσκολος άνθρωπος. Είναι τόσο αναξιόπιστη, οπότε φοβάμαι να την αφήσω να μπει στη ζωή μου.»
Παρόλα αυτά, αναγνωρίζει κάποιες στιγμές που ήρθαν πιο κοντά, προσθέτοντας: «Μου αγόρασε το νυφικό, και όταν τα παιδιά μου ήταν πολύ μικρά, ήταν κάπως ενεργή γιαγιά για μερικά χρόνια.»
Τώρα η γυναίκα είναι διχασμένη ανάμεσα στο να τιμήσει τις επιθυμίες αυτών που την μεγάλωσαν ή να βοηθήσει ξανά τη μητέρα της.