Πάντα ήξερα ότι η πεθερά μου δεν με συμπαθούσε. Αλλά δεν μπορούσα καν να φανταστώ πού θα οδηγούσε αυτό.
Όταν έμεινα έγκυος, τρελάθηκε εντελώς. Χώθηκε κυριολεκτικά παντού — από την επιλογή της κούνιας μέχρι το μενού του δείπνου. Ούρλιαζε συνεχώς ότι «δεν είμαι άξια» για τον γιο της, ότι είμαι «χωριάτισσα χωρίς ρίζες και οικογένεια».
— Ούτε γιο δεν μπορείς να γεννήσεις. Είσαι ένα τίποτα!, — φώναζε σε όλο το ιατρείο.
Ένιωθα ντροπή και φόβο ταυτόχρονα.
Όταν άρχισε ο τοκετός, ήλπιζα ότι τα πράγματα θα άλλαζαν. Αλλά μάταια.
Εισέβαλε στην αίθουσα τοκετού παρά τις εντολές των γιατρών. Μόλις η νοσοκόμα έφερε την κόρη μου, η πεθερά μου την άρπαξε κατευθείαν από τα χέρια της και την κράτησε σφιχτά, σαν να ήταν δικό της παιδί. Πάγωσα από τον τρόμο — παραλίγο να λιποθυμήσω.
Πέρασε μία εβδομάδα. Προσπαθούσα να προσαρμοστώ στη νέα ζωή και να φροντίζω το μωρό όσο ο άντρας μου έλειπε στη δουλειά. Το βράδυ μπήκε στο δωμάτιο η πεθερά μου. Στα χέρια της κρατούσε έναν χοντρό φάκελο. Τον έδωσε σιωπηλά στον άντρα μου.
Εκείνος τον άνοιξε. Το πρόσωπό του σκοτείνιασε, τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν.
— Τι είναι αυτό; — ρώτησα, ήδη νιώθοντας τον φόβο να με κυριεύει.
Με κοίταζε σαν να ήμουν ξένη.
— Μάζεψε τα πράγματά σου, — είπε με παγωμένη φωνή. — Και φύγε από το σπίτι μου μαζί με το παιδί. Σου δίνω μία ώρα…
Όπως αποδείχτηκε, στον φάκελο ήταν ένα αρνητικό τεστ πατρότητας.
Κάτι μέσα μου έσπασε. Προσπαθούσα να του εξηγήσω, τον ικέτευα να με ακούσει έστω για λίγο.
— Φτάνει με τα ψέματα! Τα αποτελέσματα του DNA είναι ξεκάθαρα!, — φώναξε και έσφιξε τις γροθιές του.
Η πεθερά μου στεκόταν στη γωνία και χαμογελούσε.
Με πέταξαν έξω από το σπίτι το ίδιο βράδυ. Με την μικροσκοπική κόρη μου στην αγκαλιά, στεκόμουν κάτω από καταρρακτώδη βροχή και δεν ήξερα πού να πάω.
Εβδομάδες αργότερα κατάφερα να βρω καταφύγιο στο σπίτι μιας φίλης. Ήμουν σχεδόν στα όριά μου από τις αϋπνίες και την απόγνωση. Όμως μέσα μου υπήρχε μια μικρή φλόγα — ήξερα πως έπρεπε να φτάσω στην αλήθεια.
Βρήκα το εργαστήριο όπου, υποτίθεται, είχε γίνει το τεστ. Ζήτησα να επαναλάβουν την ανάλυση DNA.
Και η αλήθεια αποκαλύφθηκε.
Αποδείχθηκε πως η πεθερά μου είχε χρησιμοποιήσει πλαστά έγγραφα — η ίδια είχε παραποιήσει τα αποτελέσματα. Το αληθινό τεστ επιβεβαίωσε ότι ο άντρας μου ήταν πράγματι ο πατέρας του παιδιού.
Του έστειλα τα αποτελέσματα. Και για πρώτη φορά μετά από όλα αυτά, με κάλεσε πίσω. Η φωνή του έτρεμε:
— Συγχώρεσέ με… Δεν ήξερα…
— Πίστεψες ένα χαρτί περισσότερο από εμένα, — του απάντησα. — Και άφησες τη μητέρα σου να διαλύσει την οικογένειά μας.
Με παρακαλούσε να επιστρέψω, αλλά δεν μπορούσα πια.
Επέλεξα εμένα και την κόρη μου. Θα τα καταφέρουμε. Χωρίς αυτούς.