Αφού οι μηλιές πια φυτευτούν στο κτήμα, σημαντική είναι η φροντίδα του υπορόφου, δηλαδή των άγριων χόρτων και λουλουδιών που φυτρώνουν γύρω από τις ρίζες των δέντρων. Αυτή η φυσική βλάστηση περιλαμβάνει πολύτιμα βρώσιμα βότανα ανάμεσα τους το ταραξάκο, οι ζοχοί και οι τσουκνίδες. Σε αυτά η Σέβη πρόσθεσε και μερικά επιπλέον αρωματικά φυτά, όπως το μελισσόχορτο, η ρίγανη και η μέντα που ενισχύουν την βιοποικιλότητα και την οργανική ύλη στο κτήμα της. Αντί να «ξεχορτιαριάζει», διατηρεί αυτόν τον υπόροφο σε χαμηλό ύψος και μικρή έκταση.

Όταν ο γονείς της ξεκίνησαν να καλλιεργούν το κτήμα στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 εφάρμοσαν εξαρχής μια βιολογική προσέγγιση, βασισμένη στην απλή λογική, πως δε γίνεται η τροφή μας να επιβαρύνεται με τόσα χημικά φάρμακα, ιδιαίτερα τότε που δεν υπήρχαν ακόμη ξεκάθαρες οδηγίες για ορθή διαχείριση. Η προσπάθειά τους γινόταν σε μια εποχή που η σχετική γνώση ήταν λίγη και οι βιοκαλλιεργητές στην Ελλάδα μετρημένοι. Αντί για τοξικά φυτοφάρμακα, άρχισαν με εφαρμογές φυτικών εκχυλισμάτων όπως το πύρεθρο, που ανήκει στην οικογένεια του χρυσάνθεμου για την αντιμετώπιση εντόμων. Επίσης, το τσουκνιδόζουμο, ένα σημαντικό ενισχυτικό, που χρησιμοποιείται για λίπανση καθώς βελτιώνει την ανάπτυξη των φυτών, αλλά και ως εντομοαπωθητικό για τις αφίδες (μελίγκρα).

Μια σημαντική απειλή για την παραγωγή στη συγκεκριμένη καλλιέργεια μέχρι και σήμερα είναι η καρπόκαψα, ένα είδος κάμπιας, δηλαδή το «σκουλικάκι» που βλέπουμε κάποιες φορές στα μήλα. Ένας συμβατικός καλλιεργητής θα χρησιμοποιούσε εντομοκτόνα φάρμακα, ενώ στην βιολογική καλλιέργεια η επέμβαση είναι πιο ήπια με τη χρήση σκευασμάτων σύγχυσης ορμονών ώστε να αποτραπεί η αναπαραγωγή τους στην καλλιέργεια. Άλλα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται σε μια αγροοικολογική προσέγγιση περιέχουν εκχυλίσματα βοτάνων, καθώς και βακτήρια ή μύκητες που δρουν ανταγωνιστικά σε σχέση με αυτά που προκαλούν την ασθένεια.

Μια άλλη καινοτόμα πρακτική που η Σέβη εφαρμόζει πειραματικά στο κτήμα είναι το multi storey cropping. Η καλλιέργεια φυτών σε «διαφορετικούς ορόφους» όπως περιγράφει ο όρος, είναι μέθοδος της αναγεννητικής γεωργίας (regenerative agriculture). Με άλλα λόγια, γίνεται η προσπάθεια να αντιγράψουμε και να προσαρμόσουμε ένα φυσικό ενδιαίτημα όπου συνυπάρχουν διαφορετικά φυτά στο κτήμα μας. Στην περίπτωση της Σέβης, ανάμεσα στις μηλιές φυτεύονται θάμνοι μούρων (βατόμουρα, σμέουρα, φραγκοστάφυλα κτλ.), αλλά και ψηλά ταχυαυξή δέντρα, που μεγαλώνουν σχετικά γρήγορα και γίνονται πηγή βιομάζας. Τα δέντρα αυτά κλαδεύονται αυστηρά, και τα κλαδέματά τους θρυμματίζονται και σκορπίζονται γύρω από τα καλλιεργούμενα φυτά, για την ενίσχυση της οργανικής ουσίας του εδάφους.