Η Χριστουγεννιάτικη περίοδος παρέχει ευκαιρίες για δυο κατηγορίες διασκέδασης: Αυτή που γίνεται σε κλειστό κύκλο κι αυτή που γίνεται σε ανοικτό. Πρόκειται για μια διαφοροποίηση που περισσότερο έχει να κάνει με τους χώρους και λιγότερο με την σύνθεση των διασκεδαζόντων.
Η διασκέδαση κλειστού κύκλου είναι αυτή που πραγματοποιείται κάπου πιο ιδιωτικά και απομονωμένα. Σε σπίτια, σε καταστήματα, ή σε νοικιασμένους επί τούτου χώρους ψυχαγωγίας
Οι θόρυβοι που παράγονται παραμένουν εντός, τα χαχανητά τα ξεφωνητά, τα γέλια, πνίγονται από την παρέμβαση των τοίχων. Η διασκέδαση του άλλου τύπου αντίθετα, πραγματοποιείται σε ανοικτούς και δημόσιους χώρους. Πρόκειται για μια διασκέδαση, εξ ορισμού, ανοικτή σε όλους και εις ευήκοον όλων.
Οι θόρυβοι που παράγει δεν υπάρχει τρόπος να πνιγούν να κατευναστούν. Μεταδίδονται σαν κύματα ήχου σφαιρικά, μέχρι να νικηθούν από τις αποστάσεις. Αυτή η δεύτερου τύπου διασκέδαση είναι ακριβώς αυτή που θα ξεδιπλωθεί εμπρός μας τις ημέρες που θα ακολουθήσουν.
Γιατί οι χριστουγεννιάτικες γιορτές.- με τον τρόπο τουλάχιστον που παραδοσιακά τις γιορτάζουμε στην Ελλάδα αλλά και στην Καστοριά πιο συγκεκριμένα- έχουν έναν τελείως εξωστρεφή και πανηγυρικό χαρακτήρα.
Εκτελούνται σε πλατείες, σε καλντερίμια σε ρούγες και σε δημόσιους δρόμους. Εξ ορισμού και πάλι. Αναγκαστικά. Υπάρχουν άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτές, άνθρωποι που βγαίνουν να κάνουν το κέφι τους, να ξεφαντώσουν, να αλλάξουν επ’ ολίγον τα δεδομένα της καθημερινότητας και της ρουτίνας της ζωής τους.
Αλλά υπάρχουν κι άνθρωποι από την άλλη πλευρά που αρνούνται σθεναρά να το πράξουν. Υπάρχει μια μικρή-μεγάλη- μεγαλύτερη- ποιος ξέρει? μερίδα κοινού που δεν συμμετέχει στα κοινά. Που όχι μόνο κλειδαμπαρώνεται στα σπίτια της, αλλά που –περισσότερο απ’ όλα- δηλώνει πως ενοχλείται. Οι μεν βγαίνουν και διασκεδάζουν δημόσια Οι ‘δεν’ ενοχλούνται από αυτή την διασκέδαση και κάνουν το παν για να την διακόψουν να την αναχαιτίσουν, να την μηδενίσουν! Δεν είναι κακοί άνθρωποι. Μη το πάμε ως εκεί.
Είναι απλοί ιδιωτεύοντες δικαιωματιστές που θέλουν την ησυχία τους. Και που –ΔΥΣΤΥΧΩΣ- εκμεταλλεύονται όλα τα περιθώρια και τα όπλα που τους παρέχει ο νόμος για να το πετύχουν. Γιατί οι νόμοι βλέπετε -όταν γράφονται- δεν λαμβάνουν υπόψη τις εξαιρέσεις. Τις ειδικές συνθήκες, τις σπέσιαλ περιόδους.
Γράφονται γενικά, αφηρημένα και αυστηρά προκειμένου να καλύπτουν τα πάντα. Κι έτσι οι μίζεροι α-πολίτες, κάθε που ακούν τις παρέες των ευωχούμενων να περνάνε έξω από τα παραθύρια τους με τα κλαρίνα και με τα χάλκινα, με τα τραγούδια και με τα χωρατά τους, τσιτσινιάζονται.
Τα ‘παιρνουν στο κρανίο’ που λέει κι ο ανηψιός μου. Τηλεφωνούν στην αστυνομία και ενεργοποιούν εκείνες τις κλασσικές και μη ευέλικτες διατάξεις περί ‘κοινής ησυχίας’.
Οι γαλαζόστολοι –θέλουν/ δεν θέλουν- είναι υποχρεωμένοι να κινηθούν, να επέμβουν και να εφαρμόσουν τον νόμο. Κι έτσι οι δρόμοι κερδίζουν την ησυχία τους, οι μίζεροι κερδίζουν τον ύπνο τους αλλά η πόλη χάνει την μόνη ευκαιρία που έχει να ξυπνήσει από τον ετήσιο λήθαργο της, να ανασκουμπωθεί και να γλεντήσει, να προσφέρει χαρά και μέθεξη στους επισκέπτες της. Στους επισκέπτες εκείνους που ξεγελάστηκαν οι έρμοι κι ήρθαν ως εδώ, πεπεισμένοι ότι όλοι οι καστοριανοί είναι μια χαρά κι έξω καρδιά άνθρωποι, ικανοί να δυναμιτίζουνε τις νύχτες των εορτών με το κέφι τους και να κατατροπώνουν τους καλικαντζαρέους
Έλα όμως που κανείς δεν προειδοποίησε αυτούς τους καημένους επισκέπτες πως υπάρχουν και καλικάντζαροι άλλου είδους, πιο εξευγενισμένοι που παραμένουν κλειδαμπαρωμένοι εντός των οικιών τους. Καλλικάντζαροι αποσυνάγωγοι που δεν χαμπαρίζουν από εορτές.
Καλικάντζαροι που μαχαιρώνουν και σκοτώνουν την δημόσια ευθυμία ευθύς μόλις αυτή κυκλοφορήσει στις δημόσιες οδούς με χαφιέδικα τηλεφωνήματα στην άμεσο Δράση…